‘Dit is cultuurverlies voor Barneveld’

,,Ik begrijp niet waarom zo’n mooi gebouw tegen de vlakte moet”, zegt Jan Visser bedroefd over de sloop. Bertus Verbeek stemt daarmee in. ,,Het is ontzettend jammer. Een stukje historie en traditie valt weg.’’

Al tientallen jaren komen de mannen op donderdag naar de hal. Ze hebben de eiermarkt zien veranderen. De grootschalige, levendige markt maakte plaats voor een bijna lege hal.

,,Vroeger stond het hier vol met karren en eieren en hing overal sigarenrook’, blikt Van Ginkel terug. ,,Dat was een mooi gebeuren.’’ Visser voegt toe: ,,Het was vroeger allemaal veel groter. Ik weet nog dat er zelfs mensen buiten stonden te wachten.”

Op de markt werd met ‘handjeklap’ onderhandeld. Visser: ,,Ik herinner me dat er een klein mannetje stond, die gaf me toch harde klappen. Je handen gingen er helemaal van tintelen.’’

 

Ze beginnen druk door elkaar te praten. Herinneringen komen boven. ,,Ik weet nog wel hoe dat eraan toe ging”, vertelt Jan van Raai. ,,Dan was je met iemand aan het onderhandelen en dan stond er iemand van een afstandje alles in de gaten te houden. ‘Als jij het niet voor die prijs doet, doe ik het’, dat soort dingen.”

Ook Visser kan zich die tijd nog wel herinneren. Hij is al vanaf 1963 op de eiermarkt in Barneveld te vinden. ,,Ik heb zelfs nog gezien dat ze hier met paard en wagen naartoe kwamen”, vertelt hij. Later kwamen de auto’s. ,,Oh, daar kan ik nog een mooi verhaal over vertellen’’, zegt Van Raai. ,,Er kwam hier eens een handelaar met één van de eerste nieuwe auto’s met een laadklep. Hij laadde alle eieren op de klep, maar drukte een verkeerde knop in. Alles viel in één klap op de grond kapot.’’

Hoewel de mannen de laatste keer op een rustige manier de prijzen van eieren bepalen, ging dat er vroeger nog wel eens anders aan toe. Van Ginkel: ,,Voorheen liep iedereen hier op klompen. Tijdens vergaderingen van de commissie liepen de gemoederen soms zo erg op, dat er met de klomp op tafel werd geslagen.’’

Als het over eieren gaat, zijn de commissieleden niet te stoppen. ,,Ik praat bijna altijd over eieren, thuis, met visite en op verjaardagen”, bekent Van Raai. ,,Mijn vrouw zegt weleens tijdens het eten: ‘En nu gaan we het over iets anders hebben’.” Ook tijdens het jaarlijkse uitje, volgens de heren het hoogtepunt van het jaar, komen ze niet los van hun passie. Verbeek: ,,We praten eigenlijk altijd over het werk.”

Soms neemt de liefde voor eieren nog extremere vormen aan. ,,Vraag maar aan Jan hoe dat zit”, zegt Verbeek. Van Raai geeft toe: ,,Ik ben de afgelopen veertig jaar maar één keer op vakantie geweest en zelfs toen kwam ik op donderdag terug voor de notering.’’

Dat het gezelschap vanaf nu niet meer op donderdagochtend

samenkomt in de Markthal doet pijn. ,,Het is een stukje cultuurverlies”, zegt Van Ginkel. De donderdagen waren iets heel speciaals, ook toen de eieren hier niet meer naartoe werden gebracht. Er waren toch pluimveehouders die speciaal bleven komen om elkaar weer te zien en nieuwtjes uit te wisselen. Dat was mooi.’’

Toch is de eiernoteringscommissie blij met het Pluimveemuseum als nieuwe locatie. Daar bepalen ze vanaf volgende week woensdagavond de prijzen van de eieren. ,,Ik denk dat de verhuizing naar het Pluimveemuseum een perfecte oplossing is”, zegt de voorzitter. ,,Het zou mooi zijn als daar dan meer mensen komen. Pluimveeboeren, handelaren, iedereen is welkom. Dat is goed voor een stukje netwerken en het uitwisselen van informatie.”